Fi - Pi - Çi / Kitap Önerisi

Aylar önce instagramda Fi’nin kapağını paylaşan ve “mutlaka okumalısınız” notunu yazan bir post görmüş ve üzerinde çok durmadan geçmiştim.
Geçtiğimiz haftalarda D&R da ne okusam diye rafların arasında gezinirken Fi’nin arka kapağını okurken buldum kendimi. Sonraki olaylar zinciri sıradan; kitabı al ve büyük bir iştahla okumaya başla.
Kafanı kaldırdığında Pi’nin son cümlesini okuyorsun…

Dün Pi’yi bitirince forumlar bu kitaplar hakkında ne demiş diye biraz interneti kurcaladım. Yorumlar kesinlikle ortalamayı yakalayamamış; kimisi hayatımın kitabı derken kimisi gereksiz bulmuş.

Ben beğenenlerdenim.
Kitabı samimiyetle okuduğunuzda, satırlarda koşturan karakterlerin kendiniz, arkadaşlarınız, hatta aileniz olduğunu görüyor; mekanlar da kendi evinizi, işinizi buluyorsunuz.
Hayatın tam kalbini; sıradan insanları kamçılayıp değişim yaratacak kişi olmaya iten gücü anlamanıza yardımcı oluyor.

Kurgusunu, karakterlerini, olayların işleniş sırasını ve akıcılığını çok sevdim.
Okullarda aldığım biyoloji dersinin aslında gereksiz olmadığını, kromozom farklılığı olan çocuklarında bizimle aynı olduklarını, müziğin gücünü, takıntıların zararlarını, mensup olduğum İslam dinini ne kadar bilmediğimi farkettim.

Her satırı tane tane özümseyerek okuduğunuzda yazara nasıl hak verdiğinize şaşıracaksınız.

Fi – Çi – Pi kitap üçlemesinin geneline bakıldığında; Fi, bir kompozisyonun giriş bölümü gibi, konuyu ve karakterleri anlatıp merakınızı ve sorularınızı çoğaltıyor. Çi, kompozisyonun gelişme bölümü gibi, onu dallanıp budaklanıyor ve bu da ne alaka diyeceğiniz kadar yayılıyor ve en sonunda Pi, kompozisyonu sonuca bağlayarak, tüm karakterleri bir araya getiriyor.

Fi : Altın Oran
Çi : Yaşam Enerjisi
Pi : “Gittiğin yol ne kadar uzunsa, kapsadığın alanda o kadar da büyür” mantığının temeli

Serinin içinde en çok Pi’yi okurken keyiflendim.
Pi öyle canlı ki;
Mesela Pi’yi okurken bir sonraki kitabıma karar vermiş oldum. (Deniz Erten / İşaret)
Mesela müzikler ve dansları okurken müzik önerileriyle tam anlamıyla okuduklarımı yaşadım.
Mesela daha yazılmamış bir kitabı beklemeye başladım.

… yani;

Böyle iyi kurgulanmış, günümüz Türkiye’sini kitabın içine oturacak kadar güzel betimlemiş, İslam’ın mantığını bu kadar güzel sunmuş, yazılmamış bir kitaba bu kadar güzel atıfta bulunmuş, her cümlesiyle seni düşünmeye zorlamış başka bir kitap okumadım.
Sayfaları hem hızla çevirip bir sonraki adımı öğrenmek isteyen, hem de bir cümle üzerinde saatlerce düşünmeye hazır olan kişi “ben”im.
Hayran kaldım.
Kitabın kapağını her kapatışımdan bir sonraki açışıma kadar geçen süreyi okuduklarımı sindirmeye harcadım. Öyle ki özümseyerek okuduğumuzda göremediğimiz pencerelerini açıyor hayatın; ve her yeni pencere de “yüzleşiyoruz kendimizle”.