Geçen hafta Kayseri’deki düğüne gittikten sonra Sivas’a da uğradık tabi ki. Sivas benim ve arkadaş grubum için apayrı bi yere sahip. Üniversiteyi orada okuduk. İç güveysinden hallice olan bir yurtta yıl sonunu zor getirip eve geçtik. O evin de özel bi tılsımı olduğuna inandık. Hala konuşurken “O evde bişi vardı” deriz. Çünkü dışarıda ne olursa olsun; en büyük acılar, kırgınlıklar dahi yaşanıyor olsa eve geldiğimizde kapının önünde kalırdı hepsi. Kayseri’de Cemile’yi yolcu ettikten sonra otobüsle Sivas’a geçtik. Bütün yol boyunca benim düğün kına organizasyonumu konuştuk. Otobüsteki yolcular “bize de davetiye gönderirsin artık” derler diye bekledim ama demediler. Sağ olsunlar 3 saat boyunca hiç susmayan biz’e katlandılar. Varolsun Öz Sivas yolcuları!…